Set van twee kelkglazen uit de 18e eeuw, welke verwijzen naar handel en scheepvaart. Ze zijn met behulp van twee verschillende technieken versierd. Het glas met de tekst ‘Het Welvaren van de gueneese Handel’ is gedecoreerd met een diamantgravure. Bij deze methode krast men met een diamant in een graveerstift letters en rankversieringen op het glas. Voor het glas met een afbeelding van het schip 'De Curaçaose Visser' is de radgravuretechniek gebruikt. Hierbij drukt men het glas tegen draaiende radertjes, die met de voet worden aangedreven Door de wieltjes te variëren kan de graveur lijnen van verschillende dieptes slijpen. De techniek werd rond het midden van de 17e eeuw vanuit Neurenberg naar Nederland overgebracht. Vooral in de 18e eeuw was het zeer populair. Meestal werden voor het radgraveren geïmporteerde Engelse kelkglazen van sprankelend helder loodglas of Duitse glazen van krijtglas gebruikt.
Het graveren van voorstellingen in glas met behulp van een diamant is één van de technieken die vanuit Venetië in de loop van de 16e eeuw naar de Nederlanden werden overgebracht. Professionele glasblazers brachten allerlei voorstellingen met deze techniek op glazen aan, maar ook amateurs hielden zich met het maken van diamantgravures bezig. Door met een diamant in een graveerstift op glas te krassen, ontstaat contrast tussen licht (gekraste delen) en donker (gladde delen). Dit vereist geduld, concentratie, een vaste hand en een goed oog, maar de techniek is verder niet erg moeilijk.
De kunst van het kalligraferen was in de 17e eeuw in culturele kringen zeer populair, en een stroom van gekalligrafeerde glazen en flessen was het gevolg. Het was Anna Roemers Visscher (1584-1651) die voor het eerst op het idee kwam om drinkglazen te versieren met gekalligrafeerde spreuken. Als blijk van erkenning, vriendschap of herinnering schonk men de glazen aan vrienden of bekenden.