Het graveren van voorstellingen in glas met behulp van een diamant is één van de technieken die vanuit Venetië in de loop van de 16e eeuw naar de Nederlanden werden overgebracht. Professionele glasblazers brachten allerlei voorstellingen met deze techniek op glazen aan, maar ook amateurs hielden zich met het maken van diamantgravures bezig. Door met een diamant in een graveerstift op glas te krassen, ontstaat contrast tussen licht (gekraste delen) en donker (gladde delen). Dit vereist geduld, concentratie, een vaste hand en een goed oog, maar de techniek is verder niet erg moeilijk.
De kunst van het kalligraferen was in de 17e eeuw in culturele kringen zeer populair, en een stroom van gekalligrafeerde glazen en flessen was het gevolg. Het was Anna Roemers Visscher (1584-1651) die voor het eerst op het idee kwam om drinkglazen te versieren met gekalligrafeerde spreuken. Als blijk van erkenning, vriendschap of herinnering schonk men de glazen aan vrienden of bekenden.

De graveerder van dit glas, G. Panneel, is waarschijnlijk Gerson Panneel. Hij is geboren rond 1643 en overleden in Middelburg op 17 januari 1720. Hij doorliep een ambtelijke carrière in Zeeland; in 1679 werd hij equipagemeester voor de schepen die naar Suriname gingen, in 1684 ontvanger van het dienstbodegeld van Middelburg. Vermoedelijk was hij een kleinzoon van dominee Gerson Panneel, die van 1615 tot 1636 predikant in Middelburg was.