Bidden om beterschap voor je geliefde of voor wereldvrede. Je wens uitspreken voor een voorspoedig nieuw jaar. Een moment stilte met gesloten ogen. Een kaarsje branden voor het beeld van je patroonheilige. Een kruisje aan een ketting om je nek. Voor velen van ons allemaal manieren om in een contact met god of hogere macht steun of kracht te vragen bij de problemen waar we in het leven mee worden geconfronteerd. Het is een kwestie van geloof en vertrouwen. Soms zijn het ook alleen maar gewoonten, rituelen zonder de achterliggende gedachten. Tekenen voor de buitenwereld dat je tot een groep behoort of wilt behoren.

Katholieke gelovigen brengen vaak een bezoek aan de Sint-Jan’s kathedraal in Den Bosch. Of ze ondernemen een bedevaart naar Lourdes of Santiago de Compostela. Voor moslims is er de hadj, de pelgrimstocht naar Mekka. Reizen naar een spirituele of religieuze plaats, individueel of in een groep. De bestemming is belangrijk, maar het ondernemen van de reis, een hele investering in tijd en geld, is soms minstens zo voornaam. Je doet het uit dankbaarheid of als boetedoening voor een begane fout. In vroeger tijden levert het je zogenaamde aflaten op, vrijstellingen voor je zonden!

In de middeleeuwen is een bedevaart vaak helemaal een hachelijke onderneming. Om een bedevaartsoord te bereiken moet je vaak honderden kilometers te voet door weer en wind afleggen. Met daarbij nog alle gevaren van het reizen door onbekende en onherbergzame streken. Eenmaal ter plekke worden souvenirs gekocht, pelgrimsinsignes. Deze symbolen van de heilige die op die plek worden vereerd zijn meestal van tin gemaakt. Duidelijk gedragen op lijf en kleding is met dit teken na thuiskomst voor ieder zichtbaar dat je een bedevaart of pelgrimage hebt ondernomen.