Wanneer je niet wilt dat iemand je brief leest die je per post verstuurd, dan plak je de envelop dicht waar de brief inzit. Dat doe je met een zelfklevende envelop, door de plakrand nat te maken of een stuk plakband te gebruiken. Tot ver in de 19e eeuw gebruiken mensen geen plak om enveloppen of documenten af te sluiten, maar druppels warme was, meestal bijenwas voorzien van een kleur. Deze was wordt op de rand van de gevouwen documenten of een envelop gelekt, en daarna met een stempel ingedrukt. Is de was uitgehard dan moet je het zegel verbreken om het document te kunnen zien. En met de stempelafdruk in de was kun je tegelijkertijd een soort van handtekening zetten in het zegel.

Dit zegelstempel draagt een familiewapen, namelijk dat van de familie Van Citters. Leden van deze aanzienlijke familie vervullen vanaf de 17e eeuw diverse voorname functies in Zeeland en daarbuiten. In de tijd dat was wordt gebruikt om documenten te verzegelen, is het versturen van brieven lang niet zo gewoon als tegenwoordig. (Tja, tegenwoordig versturen mensen sowieso bijna alles digitaal, dus zelfs geen plakranden meer...). Het zijn vooral de rijke mensen en officiële instanties of ambtenaren die documenten en poststukken maken. Dan mag je ook best laten zien dat je erbij hoort. Een historische beeltenis als deze 17e-eeuwse soldaat gebruiken als handvat voor je postgereedschap versterkt dit nog eens.