In de 18e eeuw nam de belangstelling voor diamantgegraveerde glazen af ten gunste van radgegraveerde en geslepen glazen. De techniek is heel anders dan die van de diamantgravure; door met een diamant in een graveerstift op glas te krassen, ontstaat contrast tussen licht (gekraste delen) en donker (gladde delen). Bij de radgravure wordt de tekening aangebracht door het glas te drukken tegen snel roterende radertjes, die met de voet in beweging worden gebracht. Men heeft het glas hierbij met beide handen vast. Bij deze techniek is het mogelijk verschillende dieptes in te slijpen en te variëren met een keuze aan wieltjes. Ook kan men het mat geslepen oppervlak weer gedeeltelijk glad polijsten. Letters worden meestal in hoofdletters uitgevoerd. De techniek werd rond het midden van de 17e eeuw vanuit Neurenberg naar de Nederlanden overgebracht. Vooral in de 18e eeuw was het zeer populair. Meestal werd hierbij gebruik gemaakt van geïmporteerde Engelse kelken van sprankelend helder loodglas of Duitse glazen van krijtglas.
De voorstellingen variëren van vriendschaps- en huwelijksglazen tot glazen met betrekking tot de kraamtijd. Ook is er een grote groep glazen bewaard gebleven die de Nederlandse economie tot onderwerp heeft. Bij alle mogelijke gelegenheden kon met toepasselijke glazen een dronk worden uitgebracht.

Koning David bespiedde Bathseba vanaf het dak van zijn paleis terwijl zij zich baadde. Hij stuurde zijn bode om haar te halen en verleidde haar met het gevolg dat Bathseba zwanger werd. Koning David gaf hierop opdracht Bathseba’s man, Uria, die dienst deed in het leger, in het heetst van de strijd in te zetten zodat hij zou sneuvelen. Dit gebeurde ook, David trouwde met Bathseba en samen kregen ze een zoon. Gods toorn bleef niet uit en de profeet Nathan kondigde al snel de dood van het kind aan. David toonde berouw, bleef Bathseba trouw en kreeg als tweede zoon bij haar Salomo. Merkwaardig genoeg wordt Bathseba meestal gezien als de ijdele, verleidelijke vrouw en verleidster van David.