In de 19e eeuw ontstaat een groeiende belangstelling voor natuurlijke verschijnselen. Gedroogde planten en bloemen en opgezette dieren zijn regelmatig onderdeel van de inrichting van een woonkamer. Ze geven blijk van belangstelling voor het leven om ons heen, de natuur en het wonder van de schepping. Een beeld van vergankelijkheid speelt hierbij meestal ook een rol: het leven is eindig, na leven komt dood.
Vaak echter is er nog meer symboliek aanwezig. Bloemen en planten staan voor vruchtbaarheid en dieren voor hun toegeschreven eigenschappen zoals bijvoorbeeld nijverheid, vruchtbaarheid en dienstbaarheid. Soms is de vorm van het uitgebeelde tafereel zelf bepalend voor de betekenis.

Van dit laatste is het kastje met opgezette winterkoninkjes hier een aardig voorbeeld. Twee volwassen vogeltjes links en rechts en daartussenin een nestje met vier kuikentjes. Gewoon een mooie scène van leuke vogeltjes. Maar dus ook vol met symbolische verwijzingen. Zorgzaamheid, opvoeding, bescherming, afhankelijkheid, samenzijn, groei, warmte... Behalve een natuurbeeld geeft het tafereel ons een ideaalbeeld van het menselijk gezinsleven. Daarmee past het in de 'geest van de tijd'.